Un giorno in Via Trieste

Kalarenj shkalt e shohë Çiçin çë klet bombolat.
Një e mban mbi graden e pënzonjë: si e bën? Ka e merr gjith këta forc?
“Karletto!” më thërret!! Sa i fort Ci Çici!(in tutti i sensi)
E salutarenj e marr udhen për të vete ka nonona.
Ka e majta, pas çë shkonjë shpin e Pierinit,
është një mur bënur me gura ka dajen ca fiq paleta.
Nga menat, të finestra ime, shohë ata fiq paleta me kopshti çë kan prapa, gjithë bar, fiq e darda si do moti tire.
Ka e majta, jan dy shpi çë kan shkalen façiafrund:
Ka njera rri Salvaturi e Stella e ka jetra Teresa me t’motren e vogel Angela.
Sa bukur ata dy shpi, me ata shkala stritu e at mballatur i vogel.
Hinjë te sheshi madhë. Vespuni i Lal Ndoni nëng është.
Marieta me t’bilen bejen pulicit e gjegjenj se jane folen qet qet, lal Frangjisku mban dore mbi mbalen e prëhet te skaluni e deres, cia Ndoneta e cia Frangjiska jane qiqariarien ultë te shexhuliqa, ture shkoqur faxhuline.
Buongiorno gjithve e vete perpara.
Mast’Abeli është hapët. Shurben hekuri nde mest pruvul të zez e zjar. Battiren fort me at martiel, gjithë i rungjasur me një pare uqelë çë duken ata e aviatorit. Aduri hekurit me pelqenej ma në mest ata pruvulaq nëneg rija mangu di minute.
Me thëret nonona: “mos u qas shumë se të ven shkëndilat te syt!!!!” Nona ime, për gjthë ci Dilla, kishë sempri mënget të mbjedur e duar lucë. Laleni, lanej e vet sa lanej-
Ndose Cie Dilla lane, cie Rosina zien! Zien, zien e vet sa zien!! Aduri e longut ka shpia cie Rosines vinej çë le ottu menatet pse, lal Tanuci, i shoqi, kishtë hanej sempri verso le dodici menu nu quartu.
Noni imë, lal Karluçi Xhavarrit, li pelqenej të rrinej te skalluni e të bënej dy qaqare me lal Tanuzzi e me ata çë shkojen. Ogni tantu kish të largohshin se Ci Çici shkonej si ajer me at motokar!! (continua…)